R Language
Ustaw operacje

Uwagi

Ustaw operatory dla par wektorów

Porównywanie zestawów

W R wektor może zawierać zduplikowane elementy:

v = "A"
w = c("A", "A")

Zestaw zawiera jednak tylko jedną kopię każdego elementu. R traktuje wektor jak zbiór, biorąc tylko jego odrębne elementy, więc dwa wektory powyżej są uważane za takie same:

setequal(v, w)
# TRUE

Łączenie zestawów

Kluczowe funkcje mają naturalne nazwy:

x = c(1, 2, 3)
y = c(2, 4)

union(x, y)
# 1 2 3 4

intersect(x, y)
# 2

setdiff(x, y)
# 1 3

Wszystkie są udokumentowane na tej samej stronie ?union .

Ustaw członkostwo dla wektorów

Operator %in% porównuje wektor ze zbiorem.

v = "A"
w = c("A", "A")

w %in% v
# TRUE TRUE

v %in% w
# TRUE

Każdy element po lewej stronie jest traktowany indywidualnie i testowany pod kątem członkostwa w zestawie powiązanym z wektorem po prawej stronie (składającym się ze wszystkich jego odrębnych elementów).

W przeciwieństwie do testów równości %in% zawsze zwraca TRUE lub FALSE :

c(1, NA) %in% c(1, 2, 3, 4)
# TRUE FALSE

Dokumentacja znajduje się w ?`%in%` .

Kartezjańskie lub „krzyżowe” produkty wektorów

Aby znaleźć każdy wektor formy (x, y), gdzie x jest rysowane z wektora X i y z Y, używamy expand.grid :

X = c(1, 1, 2)
Y = c(4, 5)

expand.grid(X, Y)

#   Var1 Var2
# 1    1    4
# 2    1    4
# 3    2    4
# 4    1    5
# 5    1    5
# 6    2    5

Wynikiem jest ramka danych z jedną kolumną dla każdego wektora przekazanego do niej. Często chcemy wziąć iloczyn kartezjański zbiorów, zamiast rozszerzać „siatkę” wektorów. Możemy użyć unique , lapply i do.call :

m = do.call(expand.grid, lapply(list(X, Y), unique))

#   Var1 Var2
# 1    1    4
# 2    2    4
# 3    1    5
# 4    2    5

Zastosowanie funkcji do kombinacji

Jeśli następnie chcesz zastosować funkcję do każdej wynikowej kombinacji f(x,y) , możesz ją dodać jako kolejną kolumnę:

m$p = with(m, Var1*Var2)
#   Var1 Var2  p
# 1    1    4  4
# 2    2    4  8
# 3    1    5  5
# 4    2    5 10

Podejście to działa na tyle wektorów, ile potrzebujemy, ale w szczególnym przypadku dwóch, czasem lepiej jest uzyskać wynik w macierzy, co można osiągnąć za pomocą outer :

uX = unique(X)
uY = unique(Y)

outer(setNames(uX, uX), setNames(uY, uY), `*`)

#   4  5
# 1 4  5
# 2 8 10

Aby zapoznać się z pokrewnymi pojęciami i narzędziami, zobacz temat kombinatoryczny.

Twórz unikalne / upuszczaj duplikaty / wybierz różne elementy z wektora

unique upuszcza duplikaty, dzięki czemu każdy element w wyniku jest unikalny (pojawia się tylko raz):

x = c(2, 1, 1, 2, 1)

unique(x)
# 2 1

Wartości są zwracane w kolejności, w jakiej się pojawiły.

duplicated tagi każdy powielony element:

duplicated(x)
# FALSE FALSE TRUE TRUE TRUE

anyDuplicated(x) > 0L to szybki sposób sprawdzenia, czy wektor zawiera duplikaty.

Zestaw pomiarowy pokrywa się / diagramy Venna dla wektorów

Aby policzyć, ile elementów dwóch zestawów się nakłada, można napisać funkcję niestandardową:

xtab_set <- function(A, B){
    both    <-  union(A, B)
    inA     <-  both %in% A
    inB     <-  both %in% B
    return(table(inA, inB))
}

A = 1:20
B = 10:30

xtab_set(A, B)

#        inB
# inA     FALSE TRUE
#   FALSE     0   10
#   TRUE      9   11

Diagram Venna, oferowany przez różne pakiety, może być wykorzystany do wizualizacji nakładania się wielu zestawów.