C# Language
Nazwane argumenty

Nazwane argumenty mogą uczynić twój kod bardziej przejrzystym

Rozważ tę prostą klasę:

class SmsUtil
{
    public bool SendMessage(string from, string to, string message, int retryCount, object attachment)
    {
         // Some code
    }
}

Przed wersją C # 3.0 było to:

var result = SmsUtil.SendMessage("Mehran", "Maryam", "Hello there!", 12, null);

możesz uczynić tę metodę jeszcze bardziej zrozumiałą dzięki nazwanym argumentom :

var result = SmsUtil.SendMessage(
    from: "Mehran",
    to:  "Maryam",
    message "Hello there!",
    retryCount: 12,
    attachment: null);

Nazwane argumenty i opcjonalne parametry

Możesz łączyć nazwane argumenty z opcjonalnymi parametrami.

Zobaczmy tę metodę:

public sealed class SmsUtil
{
    public static bool SendMessage(string from, string to, string message, int retryCount = 5, object attachment = null)
    {
         // Some code
    }
}

Jeśli chcesz wywołać tę metodę bez ustawiania argumentu retryCount :

var result = SmsUtil.SendMessage(
                        from       : "Cihan",
                        to         : "Yakar",
                        message    : "Hello there!",
                        attachment : new object());

Kolejność argumentów nie jest konieczna

Nazwane argumenty można umieszczać w dowolnej kolejności.

Przykładowa metoda:

public static string Sample(string left, string right)
{
     return string.Join("-",left,right);
}

Próbka połączenia:

Console.WriteLine (Sample(left:"A",right:"B"));
Console.WriteLine (Sample(right:"A",left:"B"));

Wyniki:

A-B
B-A

Nazwane argumenty pozwalają uniknąć błędów w opcjonalnych parametrach

Zawsze używaj Nazwanych argumentów do parametrów opcjonalnych, aby uniknąć potencjalnych błędów podczas modyfikacji metody.

class Employee
{
    public string Name { get; private set; }

    public string Title { get; set; }

    public Employee(string name = "<No Name>", string title = "<No Title>")
    {
        this.Name = name;
        this.Title = title;
    }
}

var jack = new Employee("Jack", "Associate");   //bad practice in this line

Powyższy kod kompiluje się i działa poprawnie, dopóki konstruktor nie zostanie zmieniony pewnego dnia, np .:

//Evil Code: add optional parameters between existing optional parameters
public Employee(string name = "<No Name>", string department = "intern", string title = "<No Title>")
{
    this.Name = name;
    this.Department = department;
    this.Title = title;
}

//the below code still compiles, but now "Associate" is an argument of "department"
var jack = new Employee("Jack", "Associate");

Najlepsza praktyka pozwalająca uniknąć błędów, gdy „ktoś inny w zespole” popełnił błędy:

var jack = new Employee(name: "Jack", title: "Associate");