Szukaj…


Uwagi

Jeśli kompilator napotka foreach

foreach (element; range) {

jest wewnętrznie przepisany podobnie jak poniżej:

for (auto it = range; !it.empty; it.popFront()) {
    auto element = it.front;
    ...
}

Każdy obiekt spełniający powyższy interfejs nazywa się zakresem wejściowym, a zatem jest typem, który można iterować:

struct InputRange {
    @property bool empty();
    @property T front();
    void popFront();
}

Ciągi i tablice są zakresami

import std.stdio;

void main() {
    auto s = "hello world";
    auto a = [1, 2, 3, 4];

    foreach (c; s) {
        write(c, "!"); // h!e!l!l!o! !w!o!r!l!d!
    }
    writeln();

    foreach (x; a) {
        write(x * x, ", "); // 1, 4, 9, 16, 
    }
}

Tworzenie nowego typu zakresu wejściowego

Koncepcja InputRange ma trzy funkcje, na przykład:

struct InputRange(T) {
    @property bool empty();
    @property T front();
    void popFront();
}

Krótko mówiąc, sposób na

  1. sprawdź, czy zakres jest pusty
  2. pobierz bieżący element
  3. przejdź do następnego elementu

Aby stworzyć własny typ InputRange , musimy zaimplementować te trzy funkcje. Spójrzmy na nieskończoną sekwencję kwadratów.

struct SquaresRange {
    int cur = 1;

    @property bool empty() {
        return false;
    }

    @property int front() {
        return cur^^2;
    }

    void popFront() {
        cur++;
    }
}

Zobacz trasę D na przykład z Fibonacciego.



Modified text is an extract of the original Stack Overflow Documentation
Licencjonowany na podstawie CC BY-SA 3.0
Nie związany z Stack Overflow