Szukaj…


Parametry

Parametr Definicja
class T Określa typ danych elementów tablicy
std::size_t N Określa liczbę członków w tablicy

Uwagi

Zastosowanie std::array wymaga włączenia nagłówka <array> przy użyciu #include <array> .

Inicjowanie tablicy std ::

Inicjowanie std::array<T, N> , gdzie T jest typem skalarnym, a N jest liczbą elementów typu T

Jeśli T jest typem skalarnym, std::array można zainicjować na następujące sposoby:

// 1) Using aggregate-initialization
std::array<int, 3> a{ 0, 1, 2 };
// or equivalently
std::array<int, 3> a = { 0, 1, 2 };

// 2) Using the copy constructor
std::array<int, 3> a{ 0, 1, 2 };
std::array<int, 3> a2(a);
// or equivalently
std::array<int, 3> a2 = a;

// 3) Using the move constructor
std::array<int, 3> a = std::array<int, 3>{ 0, 1, 2 };

Inicjowanie std::array<T, N> , gdzie T jest typem nieskalarnym, a N jest liczbą elementów typu T

Jeśli T jest nieskalarnym typem, std::array można zainicjować na następujące sposoby:

struct A { int values[3]; }; // An aggregate type

// 1) Using aggregate initialization with brace elision
// It works only if T is an aggregate type!
std::array<A, 2> a{ 0, 1, 2, 3, 4, 5 };
// or equivalently
std::array<A, 2> a = { 0, 1, 2, 3, 4, 5 };

// 2) Using aggregate initialization with brace initialization of sub-elements
std::array<A, 2> a{ A{ 0, 1, 2 }, A{ 3, 4, 5 } };
// or equivalently
std::array<A, 2> a = { A{ 0, 1, 2 }, A{ 3, 4, 5 } };

// 3)
std::array<A, 2> a{{ { 0, 1, 2 }, { 3, 4, 5 } }};
// or equivalently
std::array<A, 2> a = {{ { 0, 1, 2 }, { 3, 4, 5 } }};

// 4) Using the copy constructor
std::array<A, 2> a{ 1, 2, 3 };
std::array<A, 2> a2(a);
// or equivalently
std::array<A, 2> a2 = a;

// 5) Using the move constructor
std::array<A, 2> a = std::array<A, 2>{ 0, 1, 2, 3, 4, 5 };

Dostęp do elementu

1. at(pos)

Zwraca referencję do elementu w pozycji pos ze sprawdzaniem granic. Jeśli pos nie znajduje się w zakresie kontenera, generowany jest wyjątek typu std::out_of_range .

Złożoność jest stała O (1).

#include <array>

int main()
{
    std::array<int, 3> arr;

    // write values
    arr.at(0) = 2;
    arr.at(1) = 4;
    arr.at(2) = 6;
        
    // read values
    int a = arr.at(0); // a is now 2
    int b = arr.at(1); // b is now 4
    int c = arr.at(2); // c is now 6

    return 0;
}

2) operator[pos]

Zwraca referencję do elementu w pozycji pos bez sprawdzania granic. Jeśli pos nie znajduje się w zasięgu kontenera, może wystąpić błąd naruszenia segmentacji środowiska wykonawczego. Ta metoda zapewnia dostęp do elementów równoważny klasycznym tablicom i ich bardziej wydajne niż at(pos) .

Złożoność jest stała O (1).

#include <array>

int main()
{
    std::array<int, 3> arr;

    // write values
    arr[0] = 2;
    arr[1] = 4;
    arr[2] = 6;
        
    // read values
    int a = arr[0]; // a is now 2
    int b = arr[1]; // b is now 4
    int c = arr[2]; // c is now 6

    return 0;
}

3) std::get<pos>

Ta funkcja nie będąca członkiem zwraca odwołanie do elementu w pozycji pos stałej stałej kompilacji bez sprawdzania granic. Jeśli pos nie znajduje się w zasięgu kontenera, może wystąpić błąd naruszenia segmentacji środowiska wykonawczego.

Złożoność jest stała O (1).

#include <array>

int main()
{
    std::array<int, 3> arr;

    // write values
    std::get<0>(arr) = 2;
    std::get<1>(arr) = 4;
    std::get<2>(arr) = 6;
        
    // read values
    int a = std::get<0>(arr); // a is now 2
    int b = std::get<1>(arr); // b is now 4
    int c = std::get<2>(arr); // c is now 6

    return 0;
}

4) front()

Zwraca odniesienie do pierwszego elementu w kontenerze. Wywołanie front() na pustym kontenerze jest niezdefiniowane.

Złożoność jest stała O (1).

Uwaga: W przypadku kontenera c wyrażenie c.front() jest równoważne *c.begin() .

#include <array>

int main()
{
    std::array<int, 3> arr{ 2, 4, 6 };

    int a = arr.front(); // a is now 2

    return 0;
}

5) back()

Zwraca odniesienie do ostatniego elementu w kontenerze. Wywołanie back() w pustym kontenerze jest niezdefiniowane.

Złożoność jest stała O (1).

#include <array>

int main()
{
    std::array<int, 3> arr{ 2, 4, 6 };

    int a = arr.back(); // a is now 6

    return 0;
}

6) data()

Zwraca wskaźnik do podstawowej tablicy służącej jako pamięć elementów. Wskaźnik jest taki, że range [data(); data() + size()) jest zawsze prawidłowym zakresem, nawet jeśli kontener jest pusty ( data() w tym przypadku nie jest wykluczona).

Złożoność jest stała O (1).

#include <iostream>
#include <cstring>
#include <array>

int main ()
{
    const char* cstr = "Test string";
    std::array<char, 12> arr;
    
    std::memcpy(arr.data(), cstr, 12); // copy cstr to arr
    
    std::cout << arr.data(); // outputs: Test string
    
    return 0;
}

Sprawdzanie rozmiaru tablicy

Jedną z głównych zalet std::array w porównaniu do tablicy w stylu C jest to, że możemy sprawdzić rozmiar tablicy za pomocą funkcji członkowskiej size()

int main() {
    std::array<int, 3> arr = { 1, 2, 3 };
    cout << arr.size() << endl;
}

Iterowanie przez tablicę

std::array będąca kontenerem STL, może używać pętli bazującej na zakresie podobnej do innych kontenerów, takich jak vector

int main() {
     std::array<int, 3> arr = { 1, 2, 3 };
     for (auto i : arr)
         cout << i << '\n';
}

Zmiana wszystkich elementów tablicy jednocześnie

Funkcji fill() można użyć w std::array do zmiany wartości zaraz po inicjalizacji

int main() {
    
    std::array<int, 3> arr = { 1, 2, 3 };
    // change all elements of the array to 100
    arr.fill(100);
    
}


Modified text is an extract of the original Stack Overflow Documentation
Licencjonowany na podstawie CC BY-SA 3.0
Nie związany z Stack Overflow