C++
Zwracanie kilku wartości z funkcji

Typ std::tuple może łączyć dowolną liczbę wartości, potencjalnie włączając wartości różnych typów, w jeden obiekt zwracany:

std::tuple<int, int, int, int> foo(int a, int b) { // or auto (C++14)
   return std::make_tuple(a + b, a - b, a * b, a / b);
}

W C ++ 17 można użyć stężonej listy inicjalizatora:

std::tuple<int, int, int, int> foo(int a, int b)    {
    return {a + b, a - b, a * b, a / b};
}

Pobieranie wartości ze zwróconej tuple może być kłopotliwe, wymagając użycia funkcji szablonu std::get :

auto mrvs = foo(5, 12);
auto add = std::get<0>(mrvs);
auto sub = std::get<1>(mrvs);
auto mul = std::get<2>(mrvs);
auto div = std::get<3>(mrvs);

Jeśli typy można zadeklarować przed powrotem funkcji, można użyć std::tie do rozpakowania tuple do istniejących zmiennych:

int add, sub, mul, div;
std::tie(add, sub, mul, div) = foo(5, 12);

Jeśli jedna ze zwróconych wartości nie jest potrzebna, można użyć std::ignore :

std::tie(add, sub, std::ignore, div) = foo(5, 12);

auto [add, sub, mul, div] = foo(5,12);

Jeśli chcesz zwrócić krotkę odwołań do wartości zamiast krotki wartości, użyj std::tie zamiast std::make_tuple .

std::tuple<int&, int&> minmax( int& a, int& b ) {
  if (b<a)
    return std::tie(b,a);
  else
    return std::tie(a,b);
}

co pozwala

void increase_least(int& a, int& b) {
  std::get<0>(minmax(a,b))++;
}

W niektórych rzadkich przypadkach użyjesz std::forward_as_tuple zamiast std::tie ; bądź ostrożny, jeśli to zrobisz, ponieważ tymczasowe mogą nie trwać wystarczająco długo, aby je pochłonąć.

Kontener std::array może łączyć ze sobą stałą liczbę zwracanych wartości. Ta liczba musi być znana w czasie kompilacji, a wszystkie zwracane wartości muszą być tego samego typu:

std::array<int, 4> bar(int a, int b) {
    return { a + b, a - b, a * b, a / b };
}

Zastępuje to tablice w stylu c formularza int bar[4] . Zaletą jest to, że można na nim teraz używać różnych funkcji st c++ . Zapewnia on również użyteczne funkcje składowe jak at który jest bezpieczny dostęp do funkcji członek z sprawdzanie zakresu i size , który pozwala na powrót do rozmiaru tablicy bez kalkulacji.

#include <utility>
std::pair<int, int> foo(int a, int b) {
    return {a+b, a-b};
}

struct foo_return_type {
    int add;
    int sub;
    int mul;
    int div;
};

foo_return_type foo(int a, int b) {
    return {a + b, a - b, a * b, a / b};
}

auto calc = foo(5, 12);

Zamiast przypisania do poszczególnych pól można użyć konstruktora, aby uprościć konstruowanie zwracanych wartości:

struct foo_return_type {
    int add;
    int sub;
    int mul;
    int div;
    foo_return_type(int add, int sub, int mul, int div)
    : add(add), sub(sub), mul(mul), div(div) {}
};

foo_return_type foo(int a, int b) {
     return foo_return_type(a + b, a - b, a * b, a / b);
}

foo_return_type calc = foo(5, 12);

Aby rozpakować struct zwróconą z funkcji, można użyć powiązań strukturalnych . Dzięki temu parametry wyjściowe są traktowane równo z parametrami wejściowymi:

int a=5, b=12;
auto[add, sub, mul, div] = foo(a, b);
std::cout << add << ' ' << sub << ' ' << mul << ' ' << div << '\n';

Wyjście tego kodu jest identyczne jak powyżej. struct jest nadal używany do zwracania wartości z funkcji. Pozwala to na indywidualne podejście do pól.

C ++ 17 wprowadza powiązania strukturalne, co sprawia, że jeszcze łatwiej jest radzić sobie z wieloma typami zwrotów, ponieważ nie musisz polegać na std::tie() ani wykonywać ręcznego rozpakowywania krotki:

std::map<std::string, int> m;

// insert an element into the map and check if insertion succeeded
auto [iterator, success] = m.insert({"Hello", 42});

if (success) {
    // your code goes here
}

// iterate over all elements without having to use the cryptic 'first' and 'second' names
for (auto const& [key, value] : m) {
    std::cout << "The value for " << key << " is " << value << '\n';
}

Powiązania strukturalne mogą być domyślnie używane z std::pair , std::tuple i dowolnym typem, którego niestatyczni członkowie danych są publicznymi członkami bezpośrednimi lub członkami jednoznacznej klasy bazowej:

struct A { int x; };
struct B : A { int y; };
B foo();

// with structured bindings
const auto [x, y] = foo();

// equivalent code without structured bindings
const auto result = foo();
auto& x = result.x;
auto& y = result.y;

Jeśli sprawisz, że twój typ będzie podobny do krotki, będzie on automatycznie działał z twoim typem. tuple_size jest typem z odpowiednim tuple_size , tuple_element i get :

namespace my_ns {
    struct my_type {
        int x;
        double d;
        std::string s;
    };
    struct my_type_view {
        my_type* ptr;
    };
}

namespace std {
    template<>
    struct tuple_size<my_ns::my_type_view> : std::integral_constant<std::size_t, 3>
    {};

    template<> struct tuple_element<my_ns::my_type_view, 0>{ using type = int; };
    template<> struct tuple_element<my_ns::my_type_view, 1>{ using type = double; };
    template<> struct tuple_element<my_ns::my_type_view, 2>{ using type = std::string; };
}

namespace my_ns {
    template<std::size_t I>
    decltype(auto) get(my_type_view const& v) {
        if constexpr (I == 0)
            return v.ptr->x;
        else if constexpr (I == 1)
            return v.ptr->d;
        else if constexpr (I == 2)
            return v.ptr->s;
        static_assert(I < 3, "Only 3 elements");
    }
}

teraz to działa:

my_ns::my_type t{1, 3.14, "hello world"};

my_ns::my_type_view foo() {
    return {&t};
}

int main() {
    auto[x, d, s] = foo();
    std::cout << x << ',' << d << ',' << s << '\n';
}

template <class F>
void foo(int a, int b, F consumer) {
    consumer(a + b, a - b, a * b, a / b);
}

// use is simple... ignoring some results is possible as well
foo(5, 12, [](int sum, int , int , int ){
    std::cout << "sum is " << sum << '\n';
});

Jest to znane jako „styl przekazywania kontynuacji” .

Możesz dostosować funkcję zwracającą krotkę do funkcji stylu przekazywania kontynuacji poprzez:

template<class Tuple>
struct continuation {
  Tuple t;
  template<class F>
  decltype(auto) operator->*(F&& f)&&{
    return std::apply( std::forward<F>(f), std::move(t) );
  }
};
std::tuple<int,int,int,int> foo(int a, int b);

continuation(foo(5,12))->*[](int sum, auto&&...) {
  std::cout << "sum is " << sum << '\n';
};

bardziej złożone wersje są zapisywalne w C ++ 14 lub C ++ 11.