vhdl
Identyfikatory

Podstawowe identyfikatory

Podstawowe identyfikatory składają się z liter, znaków podkreślenia i cyfr i muszą zaczynać się od litery. Nie rozróżniają wielkości liter. Zastrzeżone słowa tego języka nie mogą być podstawowymi identyfikatorami. Przykłady prawidłowych podstawowych identyfikatorów VHDL:

A_myId90
a_MYID90
abcDEf100_1
ABCdef100_1

Dwa pierwsze są równoważne, a dwa ostatnie są również równoważne (bez uwzględniania wielkości liter).

Przykłady nieprawidłowych podstawowych identyfikatorów:

_not_reset   -- start with underscore
85MHz_clock  -- start with digit
LooP         -- reserved word of the language

Rozszerzone identyfikatory

Rozszerzone identyfikatory VHDL są rozdzielone ukośnikami odwrotnymi ( \ ) i mogą zawierać litery, znaki podkreślenia, cyfry, spacje i inne znaki specjalne (pełna instrukcja znaków specjalnych znajduje się w Podręczniku językowym). Sekwencja znaków między odwrotnymi ukośnikami może być zarezerwowanymi słowami języka VHDL. Ukośniki odwrotne można włączyć do rozszerzonych identyfikatorów, podwajając je ( \\ ). Rozszerzone identyfikatory uwzględniają wielkość liter. Przykłady (wszystkich różnych) rozszerzonych identyfikatorów:

\if\
\If\
\My Identifier\
\An \\ Identifier \\ With \\ Backslashes\
\&#@[]:.*\
\$£§{}\